Historia autyzmu
Jako pierwszy, użył słowa autyzm w 1908r. Eugen Bleuler (od greckiego słowa autos- oznaczającego jaźń) dla określenia tych osób chorujących na schizofrenię, które wydawały się całkowicie zaabsarobowane sobą i zamknięte w swoim świecie.

Natomiast w 1943, Amerykański psychiatra dziecięcy Leo Kanner w artykule Autistic Disturbances of Affective Contact opisał 11 dzieci z trudnościami w nawiązywaniu kontaktu, specyficznym językiem, nadwrażliwością sensoryczną, niechęcią do zmian, lecz również dobrym potencjałem intelektualnym często pochodzących z utalentowanych rodzin.
Rok później, w 1944, Hans Asperger opisał dzieci o podobnych problemach społecznych, obsesyjnych zainteresowaniach, lecz o wysokiej inteligencji i szerokim zasobie słownictwa.

Pierwszym pacjentem z diagnozą autyzmu był Donald T., który przejawiał między innymi takie objawy, jak:

• niezwykła pamięć do twarzy i nazw,
• szybkość w nauce alfabetu, liczeniu do 100 oraz gry na fortepianie,
• zabawy w samotności , brak zainteresowania otoczeniem , rodzicami , rówieśnikami
• brak reakcji na imię i nie wykonywanie poleceń,
• obsesja na punkcie wprawiania przedmiotów w ruch wirowy,
• agresja i autoagresja
• wiele ruchów i zachowań stereotypowych ( wiercenie, skakanie, kręcenie itp. )
• ciągła powtarzalność tych samych rytuałów, fraz i zdań oraz skłonność do naśladownictwa innych - mówienie o sobie swoich potrzebach w trzeciej lub drugiej osobie

Aleksandra Opalanko